Pelnej krwi angielskie konie

Rasa konia domowego byla wyhodowana w Anglii, oficjalnie zostala uznana w 1793 r., w którym została wydana pierwsza księga stadna tej rasy (General Stud Book).Z informacji zawartych w księdze wynika, że do powstania tej rasy użyto łącznie 174 ogierów, w tym 89 pełnej krwi arabskiej oraz ok. 100 klaczy ze stajni królewskich, o nie ustalonej przynależności rasowej, przypuszczalnie jednak były wśród nich klacze zimnokrwiste. Największy wpływ na powstanie rasy miały 3 ogiery orientalne, uznane za jej protoplastów - Darley Arabian - koń arabski, Byerley Turk - koń turkmeński oraz Godolphin Barbkon berberyjski.

Kształtowanie rasy zapoczątkowano około połowy XVII w., w wyniku rozmaitych twórczych kojarzeń rodzimych kuców z końmi orientalnymi, fryzyjskimi i zimnokrwistymi. W sprzyjającym klimacie Wysp Brytyjskich zapewniającym długotrwały sezon pastwiskowy zaczęto uzyskiwać konie, które poddawane były stałym próbom szybkości na torach wyścigowych i selekcji pod kątem szybkości w galopie. Do dalszego rozpłodu używano głównie koni, które odniosły zwycięstwo w wyścigach. W rezultacie powstała rasa najszybszych na świecie koni, pokonujących dystans 1 km w niecałą minutę.

Angielskie konie pełnej krwi osiągają wysokość w kłębie 158-170 cm, odznaczają się długą szyją, długim, wysokim kłębem, długim zadem, ukośnie ustawionymi długimi łopatkami i długimi kończynami, posiadają szybką przemianę materii i duży temperament. Umaszczenie głównie gniade lub kasztanowate, siwe i kare rzadziej spotykane. Angielskie konie pełnej krwi używane są do poprawiania innych ras koni, przyczyniły się także do powstania szeregu nowych ras.